نقش گیرنده های nmda گلوتاماتی آمیگدال در مهار اثرات متابولیکی استرس حاد در موش های کوچک آزمایشگاهی نر

سابقه و هدف: آمیگدال یکی از مهم­ترین مناطق مغزی در پاسخ به محرک­ های استرس ­زا است. در مطالعه حاضر نقش گیرنده ­های nmda گلوتاماتی موجود در آمیگدال در مهار اثرات متابولیکی استرس حاد در موش ­های نر بررسی شد. مواد و روش ­ها: در این مطالعه تجربی-مداخله­ ای کانول گذاری یک­ طرفه و دوطرفه آمیگدال توسط دستگاه استریوتکس صورت گرفت. پس از یک هفته بهبودی، حیوانات (11 گروه 6 تایی) دوزهای مختلف ممانتین (0/1، 0/5 و 1 میکروگرم/موش) را 5 دقیقه قبل از القا استرس دریافت کردند. میزان آب و غذای دریافتی، زمان تاخیر در غذا خوردن و وزن مدفوع به ­عنوان معیارهای متابولیکی استرس سنجیده شد.   نتایج: استرس بر میزان دریافت آب بی­تاثیر بوده ولی باعث کاهش دریافت غذا و افزایش تاخیر در خوردن غذا و افزایش مدفوع گردید. تزریق داخل آمیگدال راست و یا چپ ممانتین موجب کاهش آبنوشی گردید. تجویز ممانتین در دوز 0/1 میکروگرم به آمیگدال چپ موجب مهار اثر استرس و در نتیجه افزایش غذای دریافتی گردید. تزریق ممانتین چه در آمیگدال چپ و چه راست زمان تاخیر در غذا خوردن را کاهش داد و در دوزهای 1 و 0/5 میکروگرم نیز میزان دفع را کاهش داد که سمت راست هسته بیشترین اثر مهارکنندگی را در این زمینه داشت. نتیجه ­گیری: به­ نظر می­ رسد سیستم گلوتامات موجود در آمیگدال و به­ خصوص گیرنده ­های nmda آن تاثیر مهمی در تنظیم پاسخ به استرس دارد که این اثر وابسته به سمت نیز می­باشد.